Maciej Frąckowiak

Dzisiaj mam dyżur w Oddziale Onkologii Klinicznej, czyli ciągle pracuję zgodnie z moim wykształceniem zdobytym jeszcze przed wypadkiem. Tej pracy, w tym miejscu nie mógł bym wykonywać, gdybym nie był odpowiednio rehabilitowany w klinice w Poznaniu. Taki oddział, w innowacyjnej formie, z wykorzystaniem najnowocześniejszych technik rehabilitacji chcę stworzyć.

To ma być zupełna nowość, nowy innowacyjny program leczenia z wykorzystaniem m.in. technologii egzoszkieletu. Taki egzoszkielet umożliwia ludziom nawet po porażeniu całkowitym, z minimalną sprawnością przedramion, wstawanie i chodzenie. Umożliwia ponownie nauczyć pacjenta prawidłowych wzorców chodu oraz wspomaga odpowiednie stawianie stóp na ziemi. Ta technologia znacznie przyspiesza proces rehabilitacji pacjenta.

Na filmie poniżej można zobaczyć jak działa ta technologia:

Napisałem w czwartek do ministra Radziwiłła list z prośbą o spotkanie. Czekam na odpowiedź.

Myślę o rozwoju. Rozumianym jako rozwój tego co udało mi się stworzyć do tej pory. Mało to i dużo, ale apetyt na więcej jest zrozumiały.

Pamiętam jak w roku 2005 i 2006 pojawiał się projekt stworzenia fundacji, która mogła by zbierać pieniądze dla mnie. Nie miałem renty, ani oszczędności a wydatki rehabilitacyjno-szkoleniowe były ogromne. Stworzyłem fundację z zamiarem zbierania pieniędzy na własną rehabilitację. I udało się – jestem, pracuję, leczę, a moja fundacja działa nadal pomaga zupełnie innym pacjentom .

Moim marzeniem jest aby FUNDACJA MEMENTO aktywnie uczestniczyła w zbieraniu pieniędzy na klinikę rehabilitacji. Poszukuję osób które mogą mi jakoś pomóc i doradzić w temacie finansowania fundacji, organizowania zbiórek publicznych, marketingu, zarządzania. Tak abyśmy mogli się dalej rozwijać i pomóc jeszcze większej ilości ludzi.

Szukam dyrektora, managera do zarządzania fundacją. Każdy kto może w tym temacie jakoś pomóc będzie mile widziany – serdecznie zapraszam do współpracy ludzi z dobrym sercem i wiedzą, którą chcieliby nas wesprzeć.

Dane do kontaktu:

Fundacja Memento, Rynek 24, 63-930 Jutrosin
fundacjamemento.pl, kontakt@fundacjamemento.pl

Centrum medyczne MAFRO-MED w Poznaniu
ul. Feliksa Nowowiejskiego 49, 61-734 Poznań
mafromed.pl, poradnia@mafromed.pl

Uraz czaszkowo – mózgowy spowodował że musiałem być rehabilitowany w obszarze zdrowia somatycznego (czyli ciało), duchowego (wiara, Bóg) oraz zawodowego (nauka zawodu, praca). Terapie zajęciowe wygenerowały myślenie, że praca ma wartość, i że pracując coś zyskujemy dla siebie. W zależności od zawodu możemy coś dawać innym ludziom. To oczywiste i dziś proste.

Dla mnie lekarza, to oczywiste że chcę pomagać ludziom, a po tak wielkiej traumie oczywiste jest, że moje doświadczenie chcę wykorzystać w pracy. Dlatego pojawiła się koncepcja stworzenia przychodni (jest już w Poznaniu) i kliniki rehabilitacji. W takim myśleniu utwierdzała mnie Prof. Stryła. Takich klinik nie ma, czas oczekiwania na rehabilitację to 2-3 miesiące, czyli stanowczo za długo. W przypadku mózgu czas niedotlenienia i okres oczekiwania na rehabilitacje gra kluczową rolę.

W czasie mojego powrotu do aktywności zawodowej, ale taż życiowej wypatrzyłem szereg różnych zasobów, które dziś można wykorzystać.
Jestem Pełnomocnikiem Wielkopolskiej Izby Lekarskiej, Doktorantem Uniwersytetu Medycznego, właścicielem Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej, właścicielem ,,Grupa Mafro-Med sp. z o.o.” – spółki powołanej do tworzenia i prowadzenia podmiotów medycznych, także klinik.

Moje plany dotyczące kliniki wymagają orientacji w temacie finansowania. Być może jest możliwość wykorzystania Funduszy Unijnych na innowacje, jakiegoś preferencyjnego kredytu, może dobra będzie sprzedaż udziałów spółki lub skorzystanie z funduszy inwestycyjnych. Was, jak do tej pory najlepszych konsulatów, proszę o opinie.

Cały mój wysiłek w obecnym czasie, to skupienie na poszukiwaniu wsparcia w temacie rehabilitacja.

Pytam, szukam, analizuję jak wygląda dostępność tego typu usług medycznych. Wiem, że nie jest dobrze – kolejki 2 – 3 miesięczne to standard, oczywiście dla usług finansowanych przez NFZ. Do tego długość pobytów ok. 3 tygodni, czyli stanowczo za krótkie.

Marzę aby chory dostawał się zaraz i był leczony tak długo, jak długo rokuje powrót do zdrowia. Tak się działo w moim przypadku. Rokowanie było bardzo złe – respirator, ksiądz, namaszczenie, śpiączka… A dziś tu i teraz jestem, pomagam, leczę, czuję się jakoś przydatny.

Realizuję się w pomaganiu ludziom, często na na poziomie klinicznym. Szukam wsparcia i nie dalej jak wczoraj uświadomiłem sobie jak bardzo lubię być w poznańskiej siłowni Fabryka Formy. Ta siłownia, to trening na miarę moich możliwości – ,ustawiony przez trenera, masażystę i dietetyka. W efekcie jest to przestrzeń w której się świetnie czuję. Odprężam się.Mogę tworzyć nowe plany.

Gdy bym tworzył klinikę, to coś na kształt takiej kompleksowej siłowni wraz odpowiednim fachowym zapleczem medycznym. Póki co umówiłem  się na rozmowę z Dyrektorem Radia w Warszawie. Działam.

Wczoraj około 21:00 doznałem urazu czaszkowo-mózgowego, działo się to w Starym Sielcu na ścieżce między pałacem, a sklepem spożywczym. Nic nie pamiętam, nic nie wiem. Nie wiem gdzie jestem, nie wiem kim jestem, nie wiem jak się nazywam. Formalnie śpię. Moja czaszka była wczoraj w procedurze ratującej życie trepanowana. Dzisiaj rano była ponowna trepanacja. Nie wiem dlaczego, nie wiem co się dzieje. Nie wiem gdzie jestem, nie wiem kim jestem, nie wiem co umiem, nie wiem jak się nazywam. Dużo tych nie wiem.

Żyję. Nie oddycham, oddycha maszyna. To respirator…

Tak było formalnie, ale wiem, że jeszcze Ktoś był przy mnie. Nie obok, ale przy mnie.

Działo się to 10.05.2o01 roku, czyli dokładnie 15 lat temu.